пасяга́нне, ‑я, н.

Спроба зрабіць замах на каго‑, што‑н., пазбавіць каго‑н. чаго‑н. Пасяганне на чужую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымудры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Злаўчыцца, змагчы зрабіць што‑н. Кастусь у запечку стхарыўся, Абуцца ў лапці прымудрыўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; зак., што.

1. Скубучы, сарваць. Саскубці траву.

2. Зрабіць шэрсць прыгоднай для прадзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць кудлатым; раскудлаціць. Заенчыў і вецер хаўтурна, скудлаціў дзяўчат валасы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Выправіць (выпраўляць) памылковы запіс у бухгалтарскіх кнігах; зрабіць (рабіць) сторна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрылізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) стэрыльным, правесці (праводзіць) стэрылізацыю. Стэрылізаваць бінты. Стэрылізаваць малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбуйні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць больш буйным па памерах, аб’ёму, складу і пад. Узбуйніць калгасы. Узбуйніць птушкаферму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цывілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) цывілізаваным; далучыць (далучаць) да цывілізацыі. Цывілізаваць адсталыя плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́дить сов.

1. (сделать, изготовить) зрабі́ць, змайстрава́ць, зла́дзіць;

2. (устроить) абла́дзіць;

сла́дить де́ло абла́дзіць спра́ву;

3. (справиться) упра́віцца, даць ра́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ущерби́ть сов., книжн.

1. (нанести кому-л. ущерб, урон) зрабі́ць шко́ду (уро́н, стра́ту);

2. перен. (стеснить, обидеть) прыці́снуць, прыгне́сці; пакры́ўдзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)