адга́дчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўмее адгадваць, адгадвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто пасылае паштовае адпраўленне; адпраўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць запраўку (машыны, прыбора і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца звалкай чаго‑н. Звальшчык бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зда́тчык, ‑а, м.

Той, хто здае тавар, прадукцыю, маёмасць. Здатчык збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́яльшчык, ‑а, м.

Той, хто вее збожжа або працуе пры веялцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгарыза́тар, ‑а, м.

Той, хто вульгарызуе што‑н. Вульгарызатары ад літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкрыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто выкрывае каго‑, што‑н. Выкрывальнік недахопаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца прэпараваннем чаго‑н., вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разга́дчык, ‑а, м.

Той, хто ўмее разгадваць, хто разгадвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)