капу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто капаецца, робіць усё занадта марудна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караву́льшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто каравуліць, вартуе каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішэ́ннік, ‑а, м.

Разм. Той, хто крадзе з кішэняў; кішэнны злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клептама́н, ‑а, м.

Той, хто хварэе на клептаманію, схільны да клептаманіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукурузаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае кукурузу. Калгасны кукурузавод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа і бесперастанку гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліфцёр, ‑а, м.

Той, хто абслугоўвае ліфт пры пад’ёмах і спусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́дар, ‑а, м.

Разм. неадабр. Той, хто не хоча працаваць; гультай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэрніза́тар, ‑а, м.

Той, хто мадэрнізуе што‑н. (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манеке́ншчык, ‑а, м.

Той, хто дэманструе на сабе адзенне новых фасонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)