сме́ртухна, ‑ы, ж.

Разм. Ласк. да смерць. [Ганна:] — Божа мой, божа! За што мне такая кара! Лепш бы я малою памерла, чым жыць з такім ірадам, з такім п’яніцам. Божачка мілы, чым я цябе прагнявіла! Пашлі ты мне смертухну ці яго забі маланкаю, громам-перуном. За што ён катуе мяне?! Колас. Павярніся, Ліска, Пакланіся Нізка: Смертухна ўжо блізка. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́пчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да чапец (у 1 знач.). // Лёгкі дзіцячы або жаночы галаўны ўбор у выглядзе каптура. // Пра лёгкі жаночы галаўны ўбор без палёў. [Маша] падняла свае тонкія рукі, каб паправіць бялюткі чэпчык на высокай дзівосна залатой кукле валасоў. Шамякін. — Дзяўчынка, мне «асобай», — падаў грошы [Ягор Лявонавіч] маладзенькай прадаўшчыцы з залатымі кудзеркамі, што выбіліся з-пад беленькага чэпчыка. Аношкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарачо́к, ‑чка і ‑чку, м.

1. Тое, што і шарачак. Палатно ды шарачок іншы раз былі лепш за крамніну. Сачанка. Богдан, як толькі ўбачыў Варанецкага, рухам плячэй паправіў пакінуты наапашкі картовы шарачок і пайшоў насустрач. Дуброўскі.

2. ‑чка. Памянш.-ласк. да шарак (у 1 знач.); зайчык. Куляй вылецеў з кустоў малады шарачок і таксама шмыгнуў цераз дарогу. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папа́ша

1. (отец) разг. ба́цька, -кі м., ласк. та́тка, -кі м., тату́ля, -лі м.;

2. (в обращении к пожилому мужчине) фам. ба́цька, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пыр-пыр ’падзыўныя словы для курэй’ (Гарэц.), пырь‑пырь ’тс’ (Нас., мсцісл., З нар. сл.; Растарг.), пыра‑пы́ра ’тс’ (Растарг.), пыря, пы́рка ласк. ’назва курыцы’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), ’нейкая птушка, магчыма, чыранка’ (Турска ў Федар. 7), рус. пырь‑пырь ’падзыўныя словы для курэй, індыкоў’, пыря ’курыца, індычка; слова, якім падзываюць авечак’; паводле матэрыялаў АЛА, суадносіцца з падзыўнымі для куранят на поўдні Славіі: славен., макед. рухі, pire, pirą. Гукапераймальнае, гл. Фасмер, 3, 420; БЕР, 5, 254; Махэк₂ (449) ідэнтыфікуе з пыль-пыль (гл.), бо ў аснове слоў ляжыць першаснае гукаперайманне *рі‑рі, што імітуе голас куранят у большасці славянскіх моў, параўн. Фалінская, Зб. Сяткоўскаму, 159. Гл. пі‑пі, параўн. літ. pypti ’пішчаць’, ру́‑ру́, а таксама рум. рігі‑рігі, венг. piri‑piri і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаро́шак, -шку м.

1. уменьш.-ласк. (к гаро́х) горо́шек;

2. бот. горо́шек;

паху́чы г. — души́стый горо́шек;

мышы́ны г. — мыши́ный горо́шек;

○ зялёны г. — зелёный горо́шек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́цік I м.

1. зоол. ко́тик;

2. (мех) ко́тик

ко́цік II м., бот. (соцветие) серёжка ж.

ко́цік III м., уменьш.-ласк. ко́тик (к кот)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́ліўца ср.

1. уменьш.-ласк. (отдельно взятое зерно, растение) расте́ньице; стебелёк м.; зёрнышко;

2. щепо́тка ж.; ка́пелька ж.;

3. в знач. нареч., разг. ка́пельку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беражо́к, -жка́ м., уменьш.-ласк.

1. в разн. знач. бережо́к;

2. (сосуда) кра́ешек;

3. (ткани, одежды) кро́мка ж.; каёмка ж.;

4. (льда) кро́мка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́лачка ж.

1. уменьш.-ласк. ёлочка;

ссе́кчы ~ку — сруби́ть ёлочку;

2.: у ~ку в ёлочку, ёлочкой;

3. с.-х. ёлочка;

даі́ць ~кай — дои́ть ёлочкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)