напа́л, -у, м.

1. гл. напаліць.

2. Ступень свячэння напаленага цела.

Н. ніці лямпачкі.

3. перан. Стан узбуджанасці, хвалявання.

Спрэчкі дасягнулі напалу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

членашко́дніцтва, -а, н.

1. Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.

2. Прычыненне знявечання каму-н.

|| прым. членашко́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэкрышталіза́цыя, ‑і, ж.

Працэс змены крышталічнага стану цела пад уздзеяннем розных фізічных фактараў, але без расплаўлення або растварэння цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяда́тчык, ‑а, м.

Прыбор, які прымацоўваецца да цела або ўводзіцца ў цела чалавека, жывёліны і перадае звесткі пра стан арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацьме́нне, ‑я, н.

Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касметы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Невялікая сумачка для прадметаў касметыкі.

2. Спецыялістка па касметычным доглядзе твару, цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цеплакро́ўныя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Жывёлы з адносна пастаяннай тэмпературай цела, якая не залежыць ад тэмпературы навакольнага асяроддзя (большасць млекакормячых і птушкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метэо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Распаленае нябеснае цела, якое ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы.

|| прым. метэо́рны, -ая, -ае.

М. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне, вырабленае ў форме якой-н. часткі цела ўзамен страчанай прыроднай.

Зубныя пратэзы.

|| прым. пратэ́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпертрафі́я, -і, ж.

1. Хваравітае павелічэнне аб’ёму якога-н. органа цела.

Г. сэрца.

2. перан. Празмернае развіццё чаго-н.

|| прым. гіпертрафі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)