камісава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; зак. і незак.
Разм. Вызваліцца (вызваляцца) на медыцынскай камісіі ад ваеннай службы, работы і пад. па стану здароўя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здранцве́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. здранцвець. — Мамка, мне страшна! — закрычала Валюшка, і гэта вывела Ліду Сцяпанаўну з стану здранцвення. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэлеметры́я, ‑і, ж.
Навука пра спосабы вывучэння на адлегласці з дапамогай радыёсігналаў стану чалавека, уласцівасцей верхніх слаёў атмасферы, касмічнай прасторы і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Відана ’бачана’ (Шат., КТС), ві́дано ’тс’ (Сцяшк. МГ) — дзеепрым. залежнага стану, запазычаны з рус. мовы, звычайна ў словазлучэнні дзе ж гэта відана, каб…
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
накалі́ць, ‑калю, ‑каліш, ‑каліць; зак., каго-што.
1. Тое, што і напаліць (у 2 знач.).
2. перан. Разм. Давесці да напружанага, узбуджанага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наню́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Уволю, многа панюхаць. Нанюхацца тытуню. // Многа панюхаўшы, дайсці да стану хваравітасці або ап’янення. Нанюхацца эфіру. Нанюхацца опіуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атлу́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.
2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паралізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Давесці (даводзіць) да стану паралічу.
У яго паралізавала руку.
2. перан. Пазбавіць (пазбаўляць) здольнасці або магчымасці дзейнічаць.
Страх паралізаваў сілы.
Разбурэнні паралізавалі дзейнасць чыгункі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэмперату́ра, -ы, ж.
1. Ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва; цеплавая характарыстыка.
Т. вады.
Т. паветра.
2. Ступень цеплыні чалавечага цела як паказчык стану здароўя.
Памераць тэмпературу ў дзіцяці.
3. Павышаная цеплыня цела; гарачка (разм.).
У хворага т.
|| прым. тэмперату́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расхаце́цца, ‑хочацца; безас. зак.
Перастаць хацецца. Шчыра кажучы, Люся ўжо ледзь не клявала носам, як пад’язджалі да стану. А тут зусім спаць расхацелася. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)