ты́льда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Друкарскі знак у выглядзе хвалістай рысачкі (~).

[Ісп. tilde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ці́тлавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цітлы, з’яўляецца цітлай. Цітлавы знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрама́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Талон або другі ўмоўны знак, які дае права на бясплатнае наведванне тэатра, кіно і пад.

|| прым. кантрама́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́кен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Плывучы знак на якары, які ўстанаўліваецца на водных шляхах для папярэджання аб небяспечных для суднаў месцах.

Агні бакенаў.

|| прым. ба́кенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пама́занне, -я, н. (уст.).

Царкоўны абрад, які заключаўся ў крыжападобным мазанні ялеем (мірам) у знак благаславення (пры хрышчэнні, узвядзенні на царства, удухоўны сан і інш.).

П. на царства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

след, знак, троп

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ме́тка ж.

1. (действие) ме́чанне, -ння ср., зна́чанне, -ння ср.;

ме́тка платко́в ме́чанне (зна́чанне) ху́стак;

2. (знак, значок) ме́тка, -кі ж., знак, род. зна́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отме́тина ж.

1. (у животных) ме́та, -ты ж., ме́тка, -кі ж.; (пятно) ла́піна, -ны ж.;

2. (знак) знак, род. зна́ка м.; (метка) ме́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́венство ср., в разн. знач. ро́ўнасць, -ці ж.;

возрастно́е ра́венство узро́ставая ро́ўнасць;

обще́ственное ра́венство грама́дская ро́ўнасць;

ра́венство треуго́льников мат. ро́ўнасць трохвуго́льнікаў;

знак ра́венства знак ро́ўнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляймо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кляйма; які з’яўляецца кляймом. Кляймовы знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)