змага́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Той, хто змагаецца з кім-н. за што-н., барацьбіт.
З. за справядлівасць.
З. за мір.
|| ж. змага́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. змага́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
экзеку́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).
1. У царскай Расіі: чыноўнік па гаспадарчай частцы і па наглядзе за знешнім парадкам у якой-н. дзяржаўнай установе.
2. Той, хто ўчыняе экзекуцыю.
|| прым. экзеку́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Ляпа́р, лельч. лепа́р ’той, хто лепіць, абмазвае хаты’ (Нар. лекс.), ’муляр’ (ТС). Укр. ліпа́р ’той, хто абмазвае хаты’, ст.-польск. lepiarz ’той, хто лепіць што-небудзь з гліны’, ’ганчар’, в.-луж. lěpjeŕ, ст.-чэш. lépař, серб.-харв. лѐпар ’тс’. Прасл. lěparь. Да ляпі́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; што, чаго і без дап.
Разм. Рабіць многа, доўга, неаднаразова. [Сузон:] — Парабкаў .. [Сапун] не меў як бы, але хто ў яго хлеб пазычаў, той ведае, той папарабіў на яго. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кры́тык, ‑а, м.
1. Той, хто аналізуе і ацэньвае чые‑н. паводзіны, дзейнасць і пад. Крытык капіталізму. Патрабавальны крытык.
2. Той, хто займаецца крытыкай (у 3 знач.). Літаратурны крытык. Му зычны крытык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́барнік, ‑а, м.
Той, хто бярэ хабар. Хабарнік бярэ хабар і — увесь час дрыжыць, каб яго не злавілі за руку. Асіпенка. З месяц.. [сябры Гарасіма] ваявалі з упартым хабарнікам, пакуль той не здаўся. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́клятый прич. пракля́ты;
будь я про́клят, е́сли… няха́й я бу́ду пракля́ты (няха́й мяне́ пракляну́ць), калі́…;
будь про́клят тот день няха́й бу́дзе пракля́ты той дзень.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надзіма́льшчык, ‑а, м.
Спец. Той, хто надзімае што‑н. Надзімальшчык мячоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падмята́льшчык, ‑а, м.
Той, хто займаюцца падмятаннем вуліц, памяшканняў і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падро́бнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца падробкай чаго‑н. Падробнік ключоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)