лютні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто іграе на лютні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лютэра́нін, ‑а; мн. ‑ране, ‑ран; м.

Той, хто вызнае лютэранства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золаташука́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца адшукваннем і здабычай золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зруйнава́льнік, ‑а, м.

Той, хто зруйнаваў або руйнуе што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідалапакло́ннік, ‑а, м.

Той, хто пакланяецца ідалам (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсінуа́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інспіра́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто інспіруе што‑н.; падбухторшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфарматы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца той або іншай ступенню інфарматыўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каардына́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца каардынацыяй (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто робіць, чыніць каверзы; інтрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)