Verbum

бортрады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Асоба, якая ўваходзіць у склад лётнага экіпажа, падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан радыёапаратуры.

выраджэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. выраджацца — вырадзіцца; страта вышэйшым фізічных або псіхічных якасцей; дэгенерацыя. Выраджэнне гатункаў раслін. Маральнае выраджэнне.

вазго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Непасрэдны пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага ў газападобны стан (мінаючы вадкую фазу); сублімацыя.

бадзёрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Імкнуцца захаваць бадзёры выгляд, стан. На людзях [Зіна] стрымлівалася, нават бадзёрылася, а дома дасць волю слязам. Васілёнак.

баязлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць, стан баязлівага. Страх і баязлівасць засвяціліся ў .. [Насціных] вачах. Чорны. І крохкая баязлівасць злёгку кранула Рыгорава пачуццё. Гартны.

абледзяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абледзянець.

•••

Абледзяненне Зямлі — значнае пашырэнне плошчы мацерыковага лёду прыпалярных і горных абласцей.

абмарачэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмарачыцца. Я раптам адчуў прыемную, да абмарачэння, да кружэння ў галаве, слабасць. М. Стральцоў.

дзе́йнік, ‑а, м.

Галоўны член сказа, граматычна не залежны ад іншых членаў, характарыстыка якога (дзеянне, стан, уласцівасць, якасць) даецца ў выказніку.

захво́рванне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. захворваць — захварэць; узнікненне хваробы. Прадухіліць захворванне.

2. Тое, што і хвароба. Інфекцыйныя захворванні.