зараджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зараджаць ​1 — зарадзіць ​1 і стан паводле знач. дзеясл. зараджацца ​1 — зарадзіцца ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засале́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засаляцца — засалі́цца.

•••

Засаленне глебы — працэс накаплення ў глебе мінеральных солей, якія перашкаджаюць земляробству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здаро́жанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан здарожанага. Стары Няміра стагнаў на саломе — трывога, здарожанасць адабралі ў яго ўсе сілы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індыферэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Абыякавы, раўнадушша. Індыферэнтны стан. Індыферэнтныя адносіны. // Які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўплывы. Індыферэнтнае рэчыва.

[Ад лац. indifferens — абыякавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напальваць — напаліць і стан паводле знач. дзеясл. напальвацца — напаліцца.

•••

Лямпа напальвання гл. лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасмо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасмольваць — прасмаліць ​1 і стан паводле знач. дзеясл. прасмольвацца — прасмаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгаліне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разгаліціцца.

2. Тое, што і разгалінаванне (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлютава́насць, ‑і, ж.

Стан і ўласцівасць разлютаванага. Немцы, убачыўшы, што ім не захапіць партызан жывымі, з разлютаванасцю павялі наступленне. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размежава́насць, ‑і, ж.

Стан размежаванага; размежаванне. Старэйшыя расказвалі.. [Івану], што калісьці між студэнтамі-літаратарамі і матэматыкамі існавала нейкая прафесійная размежаванасць. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́янне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рассеяць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. рассеяцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)