зараджэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зараджаць 1 — зарадзіць 1 і стан паводле знач. дзеясл. зараджацца 1 — зарадзіцца 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засале́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. засаляцца — засалі́цца.
•••
Засаленне глебы — працэс накаплення ў глебе мінеральных солей, якія перашкаджаюць земляробству.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здаро́жанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан здарожанага. Стары Няміра стагнаў на саломе — трывога, здарожанасць адабралі ў яго ўсе сілы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індыферэ́нтны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Абыякавы, раўнадушша. Індыферэнтны стан. Індыферэнтныя адносіны. // Які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўплывы. Індыферэнтнае рэчыва.
[Ад лац. indifferens — абыякавы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напа́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. напальваць — напаліць і стан паводле знач. дзеясл. напальвацца — напаліцца.
•••
Лямпа напальвання гл. лямпа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасмо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасмольваць — прасмаліць 1 і стан паводле знач. дзеясл. прасмольвацца — прасмаліцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгаліне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разгаліціцца.
2. Тое, што і разгалінаванне (у 2, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлютава́насць, ‑і, ж.
Стан і ўласцівасць разлютаванага. Немцы, убачыўшы, што ім не захапіць партызан жывымі, з разлютаванасцю павялі наступленне. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размежава́насць, ‑і, ж.
Стан размежаванага; размежаванне. Старэйшыя расказвалі.. [Івану], што калісьці між студэнтамі-літаратарамі і матэматыкамі існавала нейкая прафесійная размежаванасць. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассе́янне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. рассеяць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. рассеяцца (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)