Verbum

азы́злы, -ая, -ае.

1. Хваравіта тоўсты, апухлы.

А. твар.

2. Настылы, азяблы.

Азызлая, халодная зямля.

|| наз. азы́зласць, -і, ж.

спаце́лы, -ая, -ае.

1. Потны, пакрыты потам.

С. твар.

2. Запацелы, пакрыты вільгаццю.

Спацелыя шыбы.

|| наз. спаце́ласць, -і, ж.

паблядне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў бледным.

П. твар.

2. Які страціў свае яркія фарбы, стаў цьмяным.

Пабляднелыя зоркі.

чы́рвань, -і, ж.

1. гл. чырвоны.

2. Чырвоная пляма, пачырваненне ад прыліву крыві, запалення.

3. Румянец.

Твар наліўся чырванню.

сказі́ць, скажу́, сказі́ш, сказі́ць; сказі́м, сказіце́, сказя́ць; скажо́ны; зак., што.

1. Перайначыць, падаць у няправільным, памылковым выглядзе.

С. думку.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна змяніць (твар, знешні выгляд — ад болю, гора і пад.).

Боль сказіў твар.

|| незак. скажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скажэ́нне, -я, н.

вуго́р², -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Невялікі бугарок — тлушчавая пробка ў порах скуры.

Твар у вуграх.

|| прым. вугры́сты, -ая, -ае.

зазірну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

Тое, што і заглянуць.

З. у твар.

|| незак. зазіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

змо́раны, -ая, -ае.

1. Абяссілены, стомлены цяжкай працай ці якім-н. іншым заняткам.

З. падарожнік.

2. Які выяўляе стомленасць.

З. твар.

акрыва́віць, -ва́ўлю, -ва́віш, -ва́віць; -ва́ўлены; зак., каго-што.

Параніўшы, пусціць кроў; заліць, вымазаць крывёю.

А. твар.

|| незак. акрыва́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

хра́па, -ы, мн. -ы, храп, ж.

1. Пярэдняя частка галавы буйной жывёлы, морда.

2. Твар, нос чалавека (груб.).

Даць па храпе.