уні́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад унізіць.
2. у знач. прым. Такі, якога ўнізілі, зганьбілі; прыгнечаны горам, бядою.
3. у знач. прым. Які выражае ўніжэнне, сведчыць аб уніжэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бэж, прым. нескл.
Тое, што і бэжавы. Туфлі колеру бэж.
[Фр. beige.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сапсава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сапсаваць.
2. у знач. прым. Які зрабіўся, стаў непрыгодным для ўжывання, карыстання; няспраўны. [Міхалковіч:] На дарозе правілі сапсаваны трактар. Чорны. // Які стаў нясвежым (аб прадуктах).
3. у знач. прым. Які стаў хваравітым. Сапсаваныя нервы.
4. у знач. прым. Які змяніўся на горшае, стаў дрэнным. [Фінцю Паўлаўну] не пакідаў сапсаваны настрой. Грамовіч.
5. у знач. прым. З дрэннымі схільнасцямі, распушчаны. — Няўдзячныя, сапсаваныя дзеці! — сказала Наталка, ідучы да Веры. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недака́заны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад недаказаць.
2. у знач. прым. Не выказаны да канца, поўнасцю; недагавораны. Недаказаныя словы.
3. у знач. прым. Не пацверджаны грунтоўнымі доказамі. Недаказанае абвінавачанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здво́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад здвоіць.
2. у знач. прым. Які складаецца з двух аднародных прадметаў. Здвоены шнур.
3. у знач. прым. Перабудаваны ў два рады. Здвоеныя рады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сі́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сініць.
2. у знач. прым. Які стаў сінім, афарбаваўся ў сіні колер. Сіненае палатно.
3. у знач. прым. Які падсініўся; падсінены. Сіненая бялізна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абво́страны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвастрыць.
2. у знач. прым. Пра рысы твару — завостраны, з адзнакамі схуднеласці.
3. у знач. прым. Больш востры, чым звычайна; павышаны, узмоцнены (пра пачуцці, успрыманні і пад.). Абвостраны слых.
4. у знач. прым. Жорсткі, напружаны (аб якіх‑н. адносінах, супярэчнасцях). Абвостраная барацьба. Абвостраныя класавыя супярэчнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жалаба́ціцца ’выгінацца, карабаціцца’ (Карэліц., Нар. сл., 86). Параўн. укр. жоло́битися ’карабаціцца’, рус. желоби́ть ’рабіць жолаб’ і да т. п. Утворана суф. ‑іц + ца ад прым. *жалабаты ’жалабаваты’, вытворнага ад наз. жолаб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абіра́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абіраць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Ачышчаны ад лушпін. Абіраная бульба.
3. у знач. прым. Зняты з дрэва (пра садавіну). Абіраныя яблыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад валіць (у 1, 6 знач.).
2. у знач. прым. Ссечаны, спілаваны. Валены лес.
3. у знач. прым. Зроблены шляхам валення. Валены абутак. Валеныя вырабы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)