Verbum

праза́ік, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша прозай, стварае празаічныя творы. У беларускай літаратуры Колас выступіў адначасова як паэт і празаік. «Полымя».

разнаро́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць разнароднага; неаднолькавасць. Ленінская думка пра складанасць і разнароднасць сусветнага рэвалюцыйнага працэсу знайшла пацвярджэнне ў сучасную эпоху. «Полымя».

самапаўто́р, ‑у, м.

Тое, што і самапаўтарэнне. Самапаўторы прыводзяць не толькі да лагічных няўвязак, але і да цьмяных вобразаў, блытаніны. «Полымя».

саля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Саляравае масла. Полымя вырвалася з напоўненай саляркаю вапны, у якой механізатары прамываюць дэталі машын. «Звязда».

самараскрыццё, ‑я, н.

Кніжн. Раскрыццё самога сябе, сваіх мар, задум. Самараскрыццё вобраза. Самараскрыццё характару. □ Раман.. не ігнаруе і сродкаў лірычнага самараскрыцця. «Полымя».

самарэкла́ма, ‑ы, ж.

Усхваленне самога сябе, сваіх якасцей. Яны не шукаюць гучнай славы, не любяць самарэкламы і самаафішавання, бо яны — камуністы. «Полымя».

самаскі́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Тое, што і самазвал. Бетонамяшалкі праз роўныя прамежкі часу выкідалі гатовы замес у жалезныя кузавы самаскідаў. «Полымя».

скампанава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан скампанаванага. У аповесці відно імкненне да сюжэтна-кампазіцыйнай скампанаванасці, аўтар хоча зацікавіць чытача прыгодніцкімі момантамі. «Полымя».

туры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца турызмам. Яркае хараство берагоў і гарадоў, багатая гісторыя прыводзяць у Італію мноства турыстаў. «Полымя».

[Фр. touriste.]