Verbum

партмі́німум, ‑у, м.

Мінімум палітычных ведаў, якія павінен быў засвоіць кожны член Камуністычнай партыі Савецкага Саюза. (Назва выйшла з ужытку.)

агра́рый, ‑я, ж.

Кніжн.

1. Буйны землеўладальнік, памешчык-абшарнік.

2. Член партыі буйных землеўладальнікаў, адной з найбольш рэакцыйных арганізацый у капіталістычных краінах.

[Ад лац. agrarius — зямельны.]

пазапарты́йны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца па-за партыяй, не звязаны з ёю; які не мае адносін да партыі. Пазапартыйная групоўка. Пазапартыйныя справы.

партма́ксімум, ‑у, м.

Максімальны месячны аклад, які быў да 1934 г. для членаў Камуністычнай партыі Савецкага Саюза — кіруючых работнікаў устаноў і прадпрыемстваў.

сацыялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Член сацыялістычнай партыі; паслядоўнік сацыялістычнай вучэння.

2. Прыхільнік сацыялізма (у 3 знач.). Правыя сацыялісты. Буржуазны сацыяліст.

трыццаціты́сячнік, ‑а, м.

Працаўнік горада, які добраахвотна паехаў у 1955–1957 гг. на гаспадарча-арганізатарскую работу ў вёску па закліку Камуністычнай партыі.

сэцэ́сія, ‑і, ж.

1. У Старажытным Рыме — дэманстрацыйны выхад плебеяў за рысу горада, што з’яўлялася своеасаблівай формай іх барацьбы з патрыцыямі. // Раскол у якой‑н. арганізацыі.

2. Назва антыпартыйнай нацыяналістычнай групоўкі, якая ўтварылася ў снежні 1924 года ў Цэнтральным камітэце Камуністычнай партыі Заходняй Беларусі. Тады Гурын арганізоўвае раскол партыі (так званую сэцэсію) і абвяшчае сябе кіраўніком адколатай групы. Машара.

[Лац. secessio — пакідаць.]

гамбі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Пачатак шахматнай партыі, у якой ахвяруюць пешку ці фігуру, каб атрымаць магчымасць хутчэй перайсці ў атаку. Ферзевы гамбіт.

[Фр. gambit.]

купа́ж, ‑у, м.

Змешванне розных він у пэўных суадносінах, каб атрымаць вялікія партыі аднародных він пэўнага тыпу і саставу, палепшыць якасць зыходных він.

[Фр. coupage.]

парты́ец, ‑тыйца, м.

Разм. Член Камуністычнай партыі Савецкага Саюза. [Міхась] свабодна трымаўся з начальнікам сувязі дывізіі таварышам Свіласам, чалавекам стрыманым і цвёрдым партыйцам. Машара.