Verbum

змеяві́к, змеевіка́, мн. змеевікі́, змеевіко́ў, м.

1. Спіралепадобная трубка ў цеплаабменных апаратах.

2. Горная парода зялёнага колеру з рознымі адценнямі.

Высакародны з.

|| прым. змеевіко́вы, -ая, -ае.

ла́йка¹, -і, ДМ ла́йцы, мн. -і, ла́ек, ж.

Парода паўночных сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання, язды, аховы статкаў аленяў.

Язда на лайках.

|| прым. ла́ечны, -ая, -ае.

сла́нец, -нцу, мн. -нцы, -нцаў, м.

Горная парода, якая мае слаістую будову і можа расслойвацца на тонкія пласціны, слаі.

Гаручыя сланцы.

Гліністы с.

|| прым. сла́нцавы, -ая, -ае.

су́песак, -ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама рыхлая глеба, якая змяшчае ў сабе пясок (пераважна) і гліну.

|| прым. су́пескавы, -ая, -ае і супясча́ны, -ая, -ае.