змеяві́к, змеевіка́, мн. змеевікі́, змеевіко́ў, м.

1. Спіралепадобная трубка ў цеплаабменных апаратах.

2. Горная парода зялёнага колеру з рознымі адценнямі.

Высакародны з.

|| прым. змеевіко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)