аб’ектывізава́насць, ‑і,
Стан, уласцівасць аб’ектывізаванага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аб’ектывізава́насць, ‑і,
Стан, уласцівасць аб’ектывізаванага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грыбні́к, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праўдалю́бны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і праўдалюбівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марксі́зм, ‑а,
Навука аб
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інтэнсі́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Напружаны, узмоцнены.
2. Які дае
[Ад лац. intensio — напружанне, узмацненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вярхо́ўе, ‑я,
Верхняе цячэнне ракі і мясцовасць, якая прылягае да яе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адно́лькава,
1.
2. У роўнай меры, ступені.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацвярдзе́ць, ‑ее;
Стаць цвёрдым, цвярдзейшым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іегаві́сты, ‑аў;
Адна з
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэцыдыві́ст, ‑а,
Асоба, якая пасля пакарання за зробленае злачынства, паўторна зрабіла злачынства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)