Verbum

праўдалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і праўдалюбівы. Купалаўская шырыня ў разуменні праўды, страснасць у яе сцвярджэння, рабілі [зборнік] «Шляхам жыцця» адным з найбольш праўдалюбных зборнікаў. Лойка.