закро́йшчык, ‑а, м.

Майстар па закрою тканіны, скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́льшчык, ‑а, м.

Спец. Майстар, які займаецца залачэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравёр, ‑а, м.

Майстар, мастак, які займаецца гравіроўкай.

[Фр. grauer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаму́тнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе хамуты; рымар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́цачнік, ‑а, м.

Разм. Майстар, які вырабляе цацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Рабочы, майстар, які займаецца коўкай металу.

2. перан. Той, хто настойлівай працай дамагаецца чаго-н., стварае што-н.

К. свайго шчасця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экипа́жный​I (к экипа́ж​I) экіпа́жны;

экипа́жный ма́стер экіпа́жны ма́йстар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алавя́ннік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з волава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

басо́ншчык, ‑а, м.

Майстар ці рабочы, які вырабляе басоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́фельшчык, ‑а, м.

Майстар па вырабу і кладцы кафлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)