ясна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. ясны (у 2 знач.), чыстага светлага тону, напр.: ясна-жоўты, ясна-зялёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канве́ер м. конве́йер;

○ зялёны к. — зелёный конве́йер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

конве́йер канве́ер, -ра м.;

зелёный конве́йер зялёны канве́ер;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, алі́вак, ж.

Плод алівы (у 1 знач.), масліна.

|| прым. алі́ўкавы, -ая, -ае.

А. колер (жоўта-зялёны з карычневым адценнем). Аліўкавая галінка (сімвал міру).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зе́лень, -і, ж.

1. Зялёны колер, што-н. зялёнае.

2. Расліннасць, расліны.

З. садоў.

Сакавітая з. лугу.

3. зб. Некаторыя віды гародніны і траў што скарыстоўваюцца ў ежу.

Пакласці ў суп з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Малашча́вы ’ярка-зялёны’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Утворана ад малача́й — менавіта такі зялёны колер маюць лісты малачаю вясной.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зеляню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі зялёны; зелянюсенькі. Зелянюткі гай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прызяле́нны (прызеле́нны) ’няспелы’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад зе́лень, гл. зялёны з відавочным семантычным зрухам ’зялёны’ → ’няспелы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́лька¹, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Маток пражы або нітак рознай велічыні.

Пафарбавалі ў зялёны колер дзве талькі нітак.

2. Від матавіла, на якое звіваюць ніткі.

Наматаць ніткі на тальку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зелянко́вы, ‑ая, ‑ае.

Шаравата-зялёны (пра колер). Гімнасцёрка зелянковага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)