артры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Запаленне суставаў інфекцыйнага паходжання. Рэўматычны артрыт.

[Ад грэч. arthron — сустаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крупо́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крупу. Крупознае запаленне лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́жысты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рожы ​1. Рожыстае запаленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цысты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Вострае або хранічнае запаленне мачавога пузыра.

[Ад грэч. kýstis — мачавы пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі тонкіх кішак.

[Ад грэч. énteron — кішка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларынгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі гартані. Востры ларынгіт.

[Ад грэч. larynx — гартань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаймары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці. Гнойны гаймарыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарынгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Вострае або хранічнае запаленне слізістай абалонкі глоткі.

[Ад грэч. pharynx — глотка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энцэфалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне галаўнога мозга. Энцэфаліт эпідэмічны. Энцэфаліт клешчавы.

[Ад грэч. enkēphalos — галаўны мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганарэ́я, ‑і, ж.

Венерычная хвароба — гнойнае запаленне мочаспускальнага канала, якое выклікаецца ганакокам; трыпер.

[Грэч. gónos — семя і rhéō — цяку.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)