прыліза́ць сов., в разн. знач. прилиза́ть;
ко́шка ~за́ла шэрсць — ко́шка прилиза́ла шерсть;
п. валасы́ — прилиза́ть во́лосы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыстанцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які размяшчаецца каля чыгуначнай станцыі. Гаманкі натоўп пасажыраў вынес мяне на прыстанцыйную плошчу. Савіцкі. У прыстанцыйны сквер як бы перамясцілася чакальная зала. Людзі сядзяць на клунках, чамаданах. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Са́ля ’зал, зала’ (Байк. і Некр.; шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. sala ’тс’, гл. Кюнэ, Poln., 95; Сл. ПЗБ, там жа. Ст.-бел. саля (XVI ст.) праз ст.-польск. з італ. sala ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 99).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тэатра́льны в разн. знач. театра́льный;
~ная за́ла — театра́льный зал;
~ная по́за — театра́льная по́за;
○ ~ныя падмо́сткі — театра́льные подмо́стки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канцэ́ртны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да канцэрта (у 1 знач.). Канцэртнае аддзяленне. Канцэртнае выступленне. // Які даецца ў канцэрце, канцэртам. Канцэртнае выкананне оперы.
2. Прызначаны для канцэрта, якім карыстаюцца ў канцэрце. Канцэрты раяль, Канцэртная зала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разбурыцца ад узрыву.
Граната ўзарвалася.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Парушыцца (пра цішыню і пад.).
Цішыня ўзарвалася.
Зала ўзарвалася ад апладысментаў.
3. перан. Не стрымаць свайго абурэння, вельмі раззлавацца (разм.).
Ён цярпеў-цярпеў і ўзарваўся.
|| незак. узрыва́цца, -а́юся, -ае́шся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зліза́ць сов.
1. слиза́ть;
2. разг. (всю поверхность) излиза́ть;
◊ як каро́ва языко́м ~за́ла — погов. как коро́ва языко́м слиза́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лекцы́йны лекцио́нный;
~ная — прапага́нда лекцио́нная пропага́нда;
л. курс — лекцио́нный курс;
~ная за́ла — лекцио́нный зал;
л. ме́тад — лекцио́нный ме́тод
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паза́лкі ’шчолак; брудная вада пасля мыцця бялізны’ (Гарэц., Касп., Бяльк., Сцяшк. Сл., Мат. Гом., Інстр. I; КЭС, бых., шкл.), пазо́лкі (КЭС, мазыр.), пазо́лы (Клім., Влад.), позо́л, позо́лкі, позо́лье, позо́лінье (ТС) ’тс’. Рус. па́золки, укр. па́зілки, па́золки ’тс’. Бязафікснае і з суф. ‑к‑ утварэнне ад пазоліць < зала (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абра́за, ‑ы, ж.
Тое, што можа абразіць каго‑н.; зняважлівы ўчынак, зняважлівае слова і пад. Свістам, лаянкай, рогатам, абразай адказвае зала на дзёрзкасць акцёраву. Мікуліч. Васіля Чурылу прымушаюць выконваць многа лішняй работы ды яшчэ кожны дзень слухаць лаянку і абразу. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)