чок, выкл.

1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння рэзкага, адрывістага гуку, які ўтвараецца пры ўдары аб што‑н. шкляное, металічнае, пры хадзьбе па бруку і пад. [Порхаўка:] — Гарэлачка заўсёды была халодненькай... Буль — буль — буль... На келіхах слязінкі... Чок!.. Люблю гэты звон!.. Гурскі. А друг? Як іскра, выбег ён: Вядзе гамонку з цеслярамі, Яны на зрубе тапарамі: Чок, чок. Прыемны мяккі звон. Бялевіч.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. чокаць ​1 — чокнуць. — Я б яго — чок! — шчоўкнуў языком Сцёпка і прыжмурыў вока, нібы цэліўся з нагана. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сде́латься зрабі́цца, парабі́цца; стаць;

от до́лгой ходьбы́ но́ги сде́лались тяжёлыми ад до́ўгай хады́ но́гі зрабі́ліся (ста́лі) ця́жкімі;

они́ сде́лались непохо́жими друг на дру́га яны́ ста́лі непадо́бнымі адзі́н на друго́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́цца несов.

1. поро́ться, распа́рываться;

2. (колоть друг друга) коло́ться;

3. см. бада́цца;

4. прост. (в чём-л. ища) копа́ться;

5. страд. поро́ться, распа́рываться; коло́ться; см. паро́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́кнуцца сов.

1. сту́кнуться, уда́риться;

хло́пец ~нуўся паты́ліцай аб сцяну́ — ма́льчик сту́кнулся (уда́рился) заты́лком о сте́ну;

2. (друг с другом) столкну́ться;

с. лоб у лоб — столкну́ться лоб в лоб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́зацца несов.

1. дёргаться;

2. разг. ма́яться, вози́ться;

пры́йдзецца цэ́лую вясну́ т. з плу́гам — придётся це́лую весну́ ма́яться (вози́ться) с плу́гом;

3. разг. (сцепившись в драке) таска́ть (дёргать) друг дру́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Невялікая шклянка для віна. І наліў паўнютку стопку: — Стукні, друг, і... не дышы. Бялевіч. // Колькасць віна, гарэлкі і пад., якая ўмяшчаецца ў такую шклянку. Цяпер Герасім Іванавіч куляе стопку без лішніх слоў і, рукавом уцершы вусны, пачынае навейшы рэпертуар, дзе на першым месцы таксама вайсковыя маршы. Карамазаў. Сядзім удваіх за столікам. У нас нават па стопцы чырвонага віна. Васілевіч.

сто́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Тое, што і варыўня. Старая перабірала бульбу ў стопцы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подстрека́ть несов.

1. падбухто́рваць;

подстрека́ть друг дру́га падбухто́рваць адзі́н аднаго́;

подстрека́ть к войне́ падбухто́рваць да вайны́;

2. (возбуждать) узбуджа́ць, узніма́ць; (подзадоривать) падахво́чваць;

подстрека́ть чьё-л. любопы́тство узбуджа́ць (узніма́ць) чыю́-не́будзь ціка́васць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сябар, таварыш, друг, прыяцель, брат / па рабоце, прафесіі: калега; сябрук, дружбак, дружака, камрад (разм.); саюзнік, пабрацім (перан.) □ свой чалавек, наш чалавек

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

случи́ться​I сов.

1. зда́рыцца, вы́пасці;

2. (встретиться) тра́піцца, нада́рыцца; (прийтись) даве́сціся; (оказаться) тра́піцца; (быть, иметься) быць;

случи́лся здесь друг тра́піўся тут ся́бар;

случи́лось заночева́ть в по́ле давяло́ся (вы́пала) заначава́ць у по́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разміна́цца I несов.

1. (не встречаться) расходи́ться, разъезжа́ться;

2. (не зацеплять друг друга) разъезжа́ться, расходи́ться

разміна́цца II несов.

1. (становиться мягким) размина́ться;

2. разг. размина́ться, промина́ться;

3. страд. размина́ться; промина́ться; см. разміна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)