узнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

1. Стварыць нанава.

У. капітал.

2. Аднавіць, адрадзіць разбуранае.

У. горад.

3. Пачаць зноў перапыненае.

У. знаёмства.

4. Аднавіць, паўтарыць у копіі: творча аднавіць.

У. што-н. у памяці.

У. партрэт.

|| незак. узнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. узнаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опояса́ть сов.

1. падпераза́ць, апераза́ць;

2. перен. (окружить) акружы́ць, апераза́ць;

леса́ опояса́ли го́род лясы́ акружы́лі (апераза́лі) го́рад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павято́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да павета, абслугоўвання павета. Павятовыя ўстановы. Павятовы ўрач. // Які з’яўляецца галоўным у павеце. Павятовы горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рта-фра́нка, нескл., н.

Порт, горад або прыморскі раён, у межах якога ўвоз і вываз замежных тавараў робіцца без аплаты пошлін.

[Іт. porto franco — свабодны порт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блакірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад блакіраваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў блакадзе, ахоплены блакадай. Блакіраваны горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэ́дас, ‑а, м.

Абл. Месца жыхарства, сяліба; котлішча. Трэба было вяртацца назад, у горад. Але .. [Язэпа] цягнула на стары бацькаў сэдас. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітэмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Палітычны эмігрант. У 1870 годзе Вазаў прыязджае ў горад Враіла, дзе ён трапляе ў асяроддзе палітэмігрантаў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасто́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прастола. // Уст. У якім знаходзіцца прастол (у 1 знач.). Прастольны горад.

•••

Прастольнае свята гл. свята.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адымча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; ‑чым, ‑чыце; зак., каго-што.

Разм. Хутка рухаючыся, адвезці (завезці) або аднесці (занесці). Шафёр мяне адымчаў у горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохмо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца трыма мовамі пастаянна як раўнапраўнымі, раўнацэннымі. Трохмоўны горад.

2. Напісаны, складзены на трох мовах. Трохмоўны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)