блакіраваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад блакіраваць.
2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў блакадзе, ахоплены блакадай. Блакіраваны горад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)