сырамало́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Абмалот збожжа адразу пасля сушкі ў полі, без прасушвання ў сушні, гумне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капну́ць и капяну́ць сов., однокр., прям., перен. копну́ть;

у́ў рыдлёўкай зямлю́ — копну́л за́ступом зе́млю;

тут то́лькі ~ні́адра́зу заўва́жыш недахо́пы — тут то́лько копни́ — сра́зу заме́тишь недоста́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

с ма́ху нареч., разг.

1. з разма́ху; (наотмашь) наво́дмаш, наво́дліў;

2. перен. (одним махом) адны́м ма́хам; (сразу) адра́зу; зра́зу;

3. (второпях) спяша́ючыся, у спе́шцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луці́ца ’сасна з тонкай абалонкай, моцнае бервяно з якой мае тонкія валокны’ (Маш.; лоеў., Мат. Гом.), ’лаза’, ’драўніна без сучкоў’ (Ян.). Укр. кіеўск. лути́ця ’малады слой дрэва, які знаходзіцца адразу пад карой’, жытом. лути́ця, лути́чина, лутичі́на ’стрыжань сасны ці елкі’, ’смалістая сасна або яліна’ (ЛАПП). Да лут1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буркатня́, ‑і, ж.

Разм. Бурчанне, буркатанне. — Добры дзень, старшынька, — змяніла, адразу сваю буркатню на лагодную ліслівасць мачыха. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўга́с, ‑а, м.

Савецкая гаспадарка (дзяржаўнае сельскагаспадарчае прадпрыемства). Хлапец з Беларусі адразу спадабаўся ўсім навасёлам цаліннага саўгаса. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́спець сов.

1. вы́зреть, вы́спеть, созре́ть;

жы́та ўжо ~пела — рожь уже́ вы́зрела (вы́спела, созре́ла);

2. перен. созре́ть;

у яго́ адра́зу ~пеў план — у него́ сра́зу созре́л план

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змякчэ́ць сов., в разн. знач. стать мя́гче, смягчи́ться;

надво́р’е ~чэ́ла — пого́да ста́ла мя́гче;

ён адра́зуэ́ў — он сра́зу стал мя́гче (смягчи́лся);

зы́чны гук ~чэ́ў — согла́сный звук смягчи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жор, ‑у, м.

Перыяд, калі рыба з прагнасцю кідаецца на яду. Адразу пасля нерасту ў шчупакоў пачынаецца жор. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залубяне́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць цвёрдым, нягнуткім, каляным. Сівер абдаў .. [Рамана] парошай; адразу залубянела вопратка, не сталі згінацца рукі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)