Verbum

персанаж

т. 12, с. 298

Ікар,

старажытнагрэчаскі міфалагічны персанаж.

т. 7, с. 193

Фаэтон,

старажытнагрэчаскі міфічны персанаж.

т. 16, с. 339

«каза»,

гульня-паказ і маска-персанаж.

т. 7, с. 410

Лета,

старажытнагрэчаскі міфалагічны персанаж, персаніфікацыя забыцця.

т. 9, с. 220

Электра,

старажытнагрэчаскі міфалагічны персанаж.

т. 18, кн. 1, с. 83

Лета,

старажытнагрэчыскі міфалагічны персанаж, адна з жонак Зеўса.

т. 9, с. 220

БЕЛАБО́Г,

Белы Бог, Бялун, персанаж язычніцкай міфалогіі славян, увасабленне белых (добрых) сіл; бог удачы і шчасця. Супрацьлегласць Белабога — Чарнабог.

т. 2, с. 379

БЛА́ЗАН,

1) прыбліжаны манарха ці феадала, які павінен быў весяліць гаспадара і гасцей. Паявіліся ў Зах. Еўропе ў 15 ст. У Рэчы Паспалітай вядомы з канца 15 ст., у Расіі — з пач. 18 ст. 2) Дзейная асоба, камічны персанаж стараж. спектакляў школьнага і нар. (гульні-паказы, батлейка) т-раў, нар. драмы. Выканаўца ролі блазана меў звычайна яркі, стракаты касцюм, у руках трымаў ляльку з бразготкамі.

3) Персанаж у творах У.Шэкспіра, П.Кальдэрона і інш., у бел. драматургіі — К.Марашэўскага, Е.Міровіча і інш.

т. 3, с. 184

ВІЙ,

ва ўсх.-слав. міфалогіі персанаж, чый смертаносны позірк схаваны пад вялізнымі павекамі ці вейкамі. Паводле бел., укр. і рус. казак, павекі, вейкі ці бровы Вія падымалі віламі яго памочнікі. Чалавек, які не вытрымліваў позірку Вія, паміраў. Легенду пра Вія апісаў у аднайм. аповесці М.В.Гогаль.

т. 4, с. 152