yank

[jæŋk]

informal, – v.t.

тузану́ць, ірвану́ць; рэ́зка штурхну́ць

•

- yank out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stúpsen

vt разм. штурхну́ць, п(і)хну́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адштурхну́ць

1. (штурхнуць ад сябе) wégstoßen* vt, zurückstoßen* vt;

2. перан. (аддаліць ад сябе) ábstoßen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

турну́ць

1. разм. hináuswerfen* vt; an die Luft sétzen;

2. (піхнуць, штурхнуць) разм. schúbsen vt; j-m éinen Stoß versétzen [geben*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stáuchen

vt

1) штурхну́ць; сту́кнуць, уда́рыць, вы́цяць

2) тэх. кляпа́ць, плю́шчыць; абціска́ць; аса́джваць

3) разм. кра́сці

4) гру́ба адчыта́ць [прабра́ць], даць до́брага прачуха́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падда́ць

1. (ударыць знізу) éinen Schlag versétzen;

2. (напр. мяч у гульні і г. д.) schléudern vt, wérfen* vt; ánstoßen* vt (штурхнуць); ópfern (пры гульні ў шашкі);

◊

падда́ць па́ры разм. án feuern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Schubs

m -es, -e дыял. штуршо́к, вы́спятак

j-m éinen ~ gében* — 1) штурхну́ць каго́-н.; 2) перан. падштурхну́ць каго́-н.; прыму́сіць каго́-н. дзе́йнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúschlagen

*

1.

vt

1) закало́чваць, забіва́ць

2) зачыня́ць (з трэскам), зачыня́ць

3) камерц. прыбаўля́ць, дапла́чваць

4) (j-m) штурхну́ць, кі́нуць, пасла́ць удара́м (што-н. каму-н.)

5) (j-m) прырэ́заць (зямлю каму-н.)

2.

vi (auf A) накі́нуцца з кулака́мі (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зачапі́ць, зачапля́ць

1. (падчапіць чым-н.) (er)gréifen* vt, fésthaken аддз. vt, éinhaken vt;

2. (закрануць) ánstoßen* vt, stréifen vt, hängen bléiben*;

3. (неасцярожна штурхнуць і пад.) éinhaken vt; stóßen* vi (s) (за што-н. an A);

зачапі́ць за крэ́сла an éinen Stuhl stóßen*, über éinen Stuhl stólpern;

4. перан. (закрануць у размове) stréifen vt, berühren vt;

зачапі́ць пыта́нне éine Fráge berühren [stréifen];

зачапі́ць самалю́бства das Ehrgefühl verlétzen [kränken];

◊

зачапі́ць за жыво́е éine wúnde Stélle berühren, den wúnden Punkt tréffen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)