штурхану́ць гл. штурхаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

jog

I [dʒɑ:g]

1.

v.t. (-gg-)

1) лёгка штурхану́ць, папхну́ць

2) прыпаміна́ць, нага́дваць

3) трэ́сьці, падкіда́ць везучы́

2.

v.i.

1) трэ́сьціся, е́хаць падско́кваючы

2) сто́млена цягну́цца, валачы́ся

3) бе́гчы трушко́м

3.

n.

1) штуршо́к -ка́ m.

2) напамі́н -у m.

3) паво́льная хада́, паво́льны трушо́к

II [dʒɑ:g]

n.

вы́гін -у, вы́ступ -у m., няро́ўнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánstoßen

*

1.

vt

1) штурха́ць; падсо́ўваць, прысо́ўваць

die Gläser [mit den Glä- sern] ~ — чо́кацца

2) штурхану́ць, зачапі́ць (незнарок)

3) надстаўля́ць, надрабля́ць

2.

vi

1) (h, s) (an A) сту́кацца (аб што-н.); наляце́ць (на што-н.)

2) (h) (an A) межава́ць (да чаго-н.)

3) заіка́цца

mit der Zúnge ~ — шапялцвіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)