учыні́цца разм. (здарыцца, адбыцца) geschéhen* vi (s), vórfallen* vi (s), vórkommen* vi (s), passíeren vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

учыня́цца

1. гл. учыніцца;

2. (зал. стан да учыняць, учыніць) vollführt* [getán, verübt,begángen] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)