учу́ць разм.

1. (пачуць, счуць) déutlich hören, vernéhmen* vt;

ён не ўчу́ў er hat nicht recht gehört [verstánden]; erfáhren* vt (даведацца);

2. (органамі пачуццяў) wíttern vt, spüren vt, перан. Wind bekómmen* (von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Únrat

m -(e)s бруд, сме́цце, нечысто́ты

◊ ~ wíttern — учу́ць нядо́брае [благо́е]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufspüren

vt

1) высо́чваць; адшу́кваць, дабіра́цца (да чаго-н.)

2) учу́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wínden

*

I

1.

vt

1) мата́ць, намо́тваць, абвіва́ць; пле́сці

etw. in ein Tuch ~ — загарну́ць што-н. у ху́стку

Kränze ~ — пле́сці вянкі́

2) тэх. падыма́ць лябёдкай

2.

(sich) ві́цца, выгіна́цца, выкру́чвацца

перан. выкру́чвацца

II

1.

vt, vi учуць (па ветры)

2.vimp

es wíndet — ве́трана

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)