учу́ць разм

1. (пачуць, счуць) déutlich hören, vernéhmen* vt;

ён не учу́ў er hat nicht recht gehört [verstánden]; erfáhren* vt (даведацца);

2. (органамі пачуццяў) wíttern vt, spüren vt, перан Wind bekómmen* (von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)