Verbum

уця́гваць, уцягну́ць

1. (залучаць, далучаць) heránziehen* vt, zúziehen* vt (у што-н. zu D);

уця́гваць у грама́дскую дзе́йнасць zur geséllschaftlichen Tätigkeit heránziehen*;

2. (усмактаць, увабраць у сябе) áufsaugen* vt, éinsaugen* vt;

3. (напр. нітку) éinfädeln vt;

уця́гваць ні́тку ў іго́лку den Fáden in die Nádel éinfädeln

паглына́ць

1. (уцягнуць) áufsaugen* vt, éinsaugen* vt, хім. absorbíeren vt;

2. перан. verschlíngen* vt

увабра́ць (уцягнуць унутр, усмактаць) éinsaugen* vt, áufsaugen* vt, перан. in sich áufnehmen*;

увабра́ць у сябе́ ваду́ das Wásser áufsaugen*

замяша́ць

1. (падрыхтаваць) knéten vt, éinrühren vt;

2. (уцягнуць каго-н. у што-н.) (in éine Sáche) verwíckeln vt [verstrí cken vt]

увалачы́

1. (уцягнуць унутр чаго-н.) hinéinschleppen vt, hinéinziehen* vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

2. (украсці) fórtschleppen vt, wégschleppen vt;

воўк аве́чку ўвало́к der Wolf hat ein Schaf wéggeschleppt

ублы́таць, ублы́тваць

1. (заблытаць што-н. у чым-н.) éinflechten* vt;

2. (абматаць, увязаць) umwíckeln vt (чым-н. mit D), úmbinden* vt, um etw. (A) bínden*;

3. перан. (уцягнуць, умяшаць у што-н.) verwíckeln vt, verstrícken vt

заця́гваць, зацягну́ць

1. zúziehen* vt, féstziehen* аддз. vt zúschnüren vt (завязаць);

зацягну́ць ву́зел éinen Knóten knüpfen [schürzen];

2. (засмактаць):

яго́ зацягну́ла ў ба́гну тс. перан. er versánk im Sumpf, er ging im Sumpf únter;

3. (уцягнуць) hinéinziehen* vt;

4. (пакрыць) bedécken vt;

5. безас.:

ра́ну зацягну́ла die Wúnde ist vernárbt [verhárscht], die Wúnde hat sich geschlóssen;

6. (пра справы) in die Länge zíehen*, hináusziehen* vt, verzögern vt; verschléppen vt

уве́сці

1. éinführen vt; heréinführen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinéinführen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

уве́сці во́йскі ў го́рад вайск. die Trúppen in die Stadt éinmarschieren lássen*;

2. (уцягнуць у што-н., схіліць да чаго-н.):

уве́сці ў выда́ткі j-m Únkosten [Áusgaben] verúrsachen; j-n in Únkosten stürzen;

◊

уве́сці ў зман írreführen vt, in die Írre führen;

3. (пастанавіць) éinführen vt;

уве́сці мо́ду éine Móde éinführen;

уве́сці надзвыча́йнае стано́вішча паліт. den Áusnahmezustand verhängen (дзе-н. über A);

уве́сці ў эксплуата́цыю эк. in Betríeb sétzen [nehmen*];

уве́сці ў дзе́янне éinsetzen vt;

уве́сці каго-н. у курс (спраў) j-n in éine Sáche éinführen, j-n von dem [über den] Stand der Dínge unterríchten