утулі́ць разм.

1. (схаваць, увабраць унутр) verbérgen* vt, stécken vt;

2. (прыціснуць вушы да галавы) ánlegen vt, drücken (an A);

конь утулі́ў ву́шы das Pferd légte die Óhren an

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)