укусі́ць

1. (раніць, прычыніць боль) béißen* vt; stéchen* vt (пра насякомае);

◊

яка́я му́ха яго́ ўкусі́ла? разм. ≅ was ist ihm in die Króne gefáhren?, wélche Laus ist ihm denn über die Léber geláufen?;

2. (надкусіць) ánbeißen* vt;

3. разм. (з’есці, паесці чаго-н.) étwas éssen*, áufessen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

morsel

[ˈmɔrsəl]

n.

1) мале́нькі кава́лак, як на раз укусі́ць

2) кава́лак, фрагмэ́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zúbeißen

* vi схапі́ць зуба́мі, укусі́ць

wácker ~ — разм. е́сці з вялі́кім апеты́там

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уджгну́ць разм.

1. (укусіць, ужаліць – пра насякомых) stéchen* vt;

2. (ударыць) schlágen* vt; péitschen vt (пугай і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уця́ць​II разм. абл. (ударыць, хвастануць) schlágen* vt, péitschen vt;

2. (укусіць, уджаліць) stéchen* (пра насякомых);

3. гл. уесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)