спача́тку прысл.

1. (у першы момант) zuérst, ánfangs;

2. (яшчэ раз, наноў) noch éinmal, von vorn, von néuem

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

outset

[ˈaʊtset]

n.

пача́так -ку m.

at the outset — спача́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánfangs

adv напача́тку, спача́тку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingangs

adv напача́тку, спача́тку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voráb

a найпе́рш, спача́тку, напача́тку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vorn

I

adv напе́радзе; спе́раду, спача́тку

nach ~ — напе́рад, упе́рад

von ~ — спе́раду; спача́тку

II

разм. = vor den

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папе́рад​I прысл. разм.

1. (уперад) vórwärts, vorán;

2. (спачатку, раней) früher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zuérst

adv спача́тку, спярша́, найпе́рш, перш за ўсё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

напе́рад​I прысл. разм. (спачатку, загадзя) im voráus, von vórnherein;

2. (кірунак) vórwärts, vorán

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ánfänglich

1.

a (перша)пачатко́вы

2.

adv спача́тку, першапачатко́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)