спа́дчына ж

1. (маёмасць і г. д) Érbschaft f -, Érbe n -s, Hinterlássenschaft f -;

пакі́нуць каму-н спа́дчыну j-m (D) etw. hinterlássen* [vermáchen];

атрыма́ны ў спа́дчыну geérbt, erérbt;

пазба́віць спа́дчыны entérben vt;

пра́ва на спа́дчыну юрыд Érbrecht n -(e)s, -e;

парада́к атрыма́ння ў спа́дчыну юрыд Érbfolge f -;

2. (з’ява культурнага жыцця і г. д) géistiges Érbe, Náchlass m -es, -e і -lässe;

культу́рная спа́дчына Kultúrerbe n;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Hinterlássenschaft

f -, -en спа́дчына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heritage

[ˈherətɪdʒ]

n.

спа́дчына f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Érblassenschaft

f -, -en завяшча́нне, спа́дчына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kultúrerbe

n -s культу́рная спа́дчына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

legacy

[ˈlegəsi]

n., pl. -cies

спа́дчына f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

coinheritance

[koʊɪnˈherɪtəns]

n.

1) супо́льнае пра́ва на спа́дчыну

2) супо́льная спа́дчына

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

patrimony

[ˈpætrəmoʊni]

n., pl. -nies

1) спа́дчына

2) царко́ўная або́ манасты́рская маёмасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Érbschaft

f -, -en спа́дчына

éine ~ ántreten* — уступа́ць у правы́ спа́дчыны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heirdom

[ˈerdəm]

n.

стан або́ правы́ спадкае́мца; спа́дчына f., спа́дчыннасьць f., спадкае́мства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)