Verbum

confiscate

[ˈkɑ:nfɪskeɪt]

v.t.

канфіскава́ць, рэквізава́ць

commandeer

[,kɑ:mənˈdɪr]

v.t.

1) рэквізава́ць (прыва́тнае майно́)

2) прымусо́ва набіра́ць у во́йска

requisition

[,rekwɪˈzɪʃən]

1.

n.

1) рэквізы́цыя f. (асабл. для во́йска)

2) пі́саны зага́д для рэквізы́цыі

3) запатрабава́ньне n., патрэ́ба f.

to be in requisition — быць патрэ́бным для чаго́

2.

v.t.

рэквізава́ць

embargo

[ɪmˈbɑ:rgoʊ]

1.

n.

эмба́рга, indecl., забаро́на дзяржа́вай уво́зу ці вы́вазу

to lay an embargo — наклада́ць забаро́ну, забараня́ць

to take off an embargo — зьняць забаро́ну

2.

v.t.

1) наклада́ць эмба́рга

to embargo a ship — затрыма́ць карабе́ль у по́рце

2) канфіскава́ць, рэквізава́ць

impress

I [ɪmˈpres]

1.

v.t.

1) рабі́ць ура́жаньне, ура́жваць

2) замацо́ўваць (у па́мяці)

3) адбіва́ць, адціска́ць, штэмплява́ць

4) націска́ць на што

2. [ˈɪmpres]

n.

1) адбі́так -ка m.; знак -у m.

2) штэ́мпель -я m. (адбі́так)

3) ура́жаньне n.

II

1. [ɪmˈpres]

v.t.

1) рэквізава́ць

2) сі́лай, прыму́сам вэрбава́ць (у во́йска)

2.

n.

1) рэквізы́цыя f.

2) прымусо́вая вэрбо́ўка