Verbum

раскало́ць

1. zerspálten vt;

раскало́ць арэ́х éine Nuss knácken;

2. перан. spálten vt; entzwéien vt (на дзве палавіны);

раскало́ць адзі́нства die Éinheit spréngen

рассячы́

1. zerháuen* vt, zerhácken vt, dúrchhauen* vt; spálten vt (раскалоць);

2. (параніць) schwer verlétzen

уздо́ўж, уздоўжкі​^I прысл. der Länge nach;

раскало́ць уздо́ўж што-н. уздо́ўж etw. der Länge nach spálten;

уздо́ўж і ўпо́перак kreuz und quer;

ве́даць што-н. уздо́ўж і ўпо́перак etw. wie séine Wéstentasche kénnen*; etw. in- und áuswendig kénnen*

накало́ць

1. (раскалоць) (in gróßen Méngen, viel) (zer)hácken vt, (zer)spálten vt;

2. (параніць) stéchen* vt;

накало́ць па́лец sich in den Fínger stéchen*;

3. (забіць – пра жывёл) ábstechen* vt, schláchten vt;

4. (паверхню ў многіх месцах) ánstechen*;

накало́ць матылька́ на шпі́льку éinen Schmétterling áufspießen [auf éine Nádel spíeßen]