разлі́чвацца

1. гл. разлічыцца;

2. (несці адказнасць) Verántwortung trágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áblohnen, áblöhnen

vt разлі́чвацца (з кім-н. за працу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábrechnen

1.

vt выліча́ць, абліча́ць; адлі- ча́ць; утры́мліваць (грошы)

2.

vi разм. разлі́чвацца; зве́сці раху́нкі

mit j-m ~ — паквіта́цца з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)