разлуча́ць гл. разлучыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

veréinzeln

vt раз’ядно́ўваць, разлуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

come between

разьдзяля́ць; разлуча́ць, уме́швацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disjoin

[dɪsˈdʒɔɪn]

v.t.

1) разлуча́ць

2) разьдзяля́ць, аддзяля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dissociate

[dɪˈsoʊʃieɪt]

v.t.

адмяжо́ўваць, разлуча́ць, аддзяля́ць

dissociate oneself (from) — адмежава́цца (ад)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unhinge

[ʌnˈhɪndʒ]

v.i.

1) здыма́ць дзьверы з заве́саў

2) адчапля́ць; разлуча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unyoke

[ʌnˈjoʊk]

v.t.

1) здыма́ць ярмо́

unyoke oxen — распрэ́гчы вало́ў

2) разлуча́ць, адлуча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disconnect

[,dɪskəˈnekt]

v.t.

1) разлуча́ць; адлуча́ць

the telephone was disconnected — тэлефо́н быў адлу́чаны

2) выключа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disunite

[,dɪsjuˈnaɪt]

1.

v.t.

1) разлуча́ць, разьдзяля́ць, разьядно́ўваць

2) выкліка́ць разла́д, нязго́ду

2.

v.i.

разьдзяля́цца, разьядно́ўвацца, адлуча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)