Verbum

прыціска́ць, прыці́снуць

1. drücken vt (да чаго-н. auf, an A);

2. перан. unterdrücken vt, unterjóchen vt

прыце́рці

1. (шчыльна падагнаць) éinschleifen* vt;

2. разм. (прыціснуць) drücken vt (да чаго-н. an, auf A)

утулі́ць разм.

1. (схаваць, увабраць унутр) verbérgen* vt, stécken vt;

2. (прыціснуць вушы да галавы) ánlegen vt, drücken (an A);

конь утулі́ў ву́шы das Pferd légte die Óhren an

падця́ць

1. (адсячы, падрэзаць) (von únten) ábhauen* vt, ábschneiden* vt, ábschlagen* vt;

2. (падагнуць пад сябе або прыціснуць да сябе):

падця́ць хвост den Schwanz éinziehen*;

падця́ць пад сябе́ но́гі die Béine únterschlagen*;

падця́ць гу́бы die Líppen zusámmen- [aufeinánder]préssen

гру́дзі мн.

1. Brust f -, Brüste;

прыці́снуць каго-н да сваі́х грудзе́й j-n ans Herz drücken;

дыхну́ць на по́ўныя гру́дзі tief dúrchatmen;

2. (жаночыя) Brust f -, Brüste, Búsen m -s, -;

кармі́ць дзіця́ грудзьмі́ das Kind stíllen;

адву́чваць дзіця́ ад грудзе́й ein Kind entwöhnen

прыпе́рці

1. (прыставіць) ánlehnen vt; verspérren vt, verrámmeln vt (чым-н. mit D);

2. (прыціснуць) drücken vt, drängen vt (да чаго-н., an A);

◊

прыпе́рці каго-н. да сцяны́ j-n an die Wand drücken, j-n in die Énge tréiben*, j-m zu Léibe rücken