Verbum

прыліпа́ць, прылі́пнуць

1. féstkleben vi (s), klében bléiben*, hängen bléiben*;

2. разм. (прыставаць) sich ánhängen (да каго-н. an A), nicht vom Hálse géhen* (да каго-н. D)

абляпі́ць

1. (прыліпнуць) háften vt (што-н. an D);

2. (абклеіць) beklében vt;

3. разм. (акружыць) umríngen vt, dicht umdrängen (роем)

абле́пліваць

1. (прыстаць, прыліпнуць) háften (што-н. an D);

2. (абклеіць) beklében vt;

3. разм. (акружыць) umríngen vt, dicht umdrängen vt, umschwärmen vt (роем)

прыстава́ць

1. (пра судна і г. д.) ánlegen vi, ans Úfer stóßen*, ánlaufen* vt;

2. разм. (прыліпнуць) ánhaften vi (да каго-н. D); hängen bléiben* (да каго-н., чаго-н. an D), féstsitzen* vi;

3. (далучыцца) sich ánschließen*, sich zúgesellen, zúlaufen* vi (s) (да каго-н., чаго-н. D)