прыко́нчыць разм.

1. (скарыстаць) áufbrauchen vt; áufessen* vt (з’есці);

прыко́нчыць запа́сы die Vórräte áufbrauchen;

2. (забіць) den Rest gében*, den Gár¦aus máchen (каго-н. D), j-n um die Écke bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kíllen

vt груб. забіва́ць, прыко́нчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дабіва́ць

1. (прыкончыць) den Tódesstoß [Gnádenstoß] gében*; j-m den Gáraus máchen;

2. (разбіць канчаткова) völlig zerschlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

erlédigen

vt

1) ска́нчваць; выко́нваць

2) ула́джваць

die Fráge ist erlédigt — пыта́нне вы́чарпана

3) груб. прыко́нчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gnádenstoß

m -es, -stöße апо́шні ўдар (паляўнічага, ка́та)

j-m den ~ gében* — дабі́ць, прыко́нчыць каго́-н. (пазбавіўшы ад пакут)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)