constitute

[ˈkɑ:nstətu:t]

v.t.

1) утвара́ць; склада́ць

2) пастанаўля́ць, уво́дзіць (зако́н)

3) арганізава́ць; засно́ўваць

4) пра́ўна афармля́ць

5) прызнача́ць; выбіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

probate

[ˈproʊbeɪt]

1.

n.

1) афіцы́йнае зацьве́рджаньне (сапра́ўднасьці тэстамэ́нту)

2) зацьве́рджаная сапра́ўдная ко́пія тэстамэ́нту

2.

v.t.

пра́ўна зацьве́рдзіць сапра́ўднасьць (тэстамэ́нту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)