probate

[ˈproʊbeɪt]

1.

n.

1) афіцы́йнае зацьве́рджаньне (сапра́ўднасьці тэстамэ́нту)

2) зацьве́рджаная сапра́ўдная ко́пія тэстамэ́нту

2.

v.t.

пра́ўна зацьве́рдзіць сапра́ўднасьць (тэстамэ́нту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)