перапада́ць безас. разм. ábfallen* vi (s); Gewínn háben;

пры гэ́тым яму́ [тут] не́шта перапада́ла hierbéi ist für ihn étwas ábgefallen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábfallen

* vi

1) адпада́ць, адва́львацца

2) перапада́ць (каму-н.)

3) худне́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)