Verbum

go to the devil

руйнава́цца, гі́нуць, ісьці́ на пагі́бель

catastrophe

[kəˈtæstrəfi]

n.

1) катастро́фа f, стыхі́йнае бе́дзтва, вялі́кая няўда́ча, няшча́сьце n.

2) катастрафі́чны кане́ц; пагі́бель, руі́на f.

perdition

[pərˈdɪʃən]

n.

1) Theol. асуджэ́ньне (душы́) на ве́чную загу́бу

2) пе́кла n.

3) по́ўная загу́ба, пагі́бель f.

destruction

[dɪˈstrʌkʃən]

n.

1) зьнішчэ́ньне n.

2) руі́на, пагі́бель, згу́ба f.

overconfidence was his destruction — празьме́рная самаўпэ́ўненасьць загубі́ла яго́

3) разбурэ́ньне, бурэ́ньне n. (буды́нка)

death

[deӨ]

n.

1) сьмерць f., скон -у m.

2) кане́ц -ца́ m.; пагі́бель f.

•

- at death’s door

- be bored to death

- cause of death

- put to death

- to the death

doom

[du:m]

1.

n.

1) кон -у m., наканава́ньне n.

2) пагі́бель, сьмерць f.

3) прысу́д, суд -у́ m.

the day of doom — дзень стра́шнага су́ду

2.

v.t.

1) наканава́ць

2) прысудзі́ць, засудзі́ць

to be doomed to death — быць засу́джаным на сьмерць

ruin

[ˈru:ɪn]

1.

n.

1) разва́ліна f., руі́ны pl.

The ruins of an ancient castle — Руіны старажы́тнага за́мку

2) згу́ба, загу́ба, пагі́бель f.; упа́дак -ку, заняпа́д -у m.

His enemies planned the duke’s ruin — Во́рагі кня́зя планава́лі яму́ загу́бу

Drinking was his ruin — П’я́нства было́ яго́най згу́бай

3) руі́на f.

The house had gone to ruin — Дом дайшо́ў да ста́ну руі́ны

4) банкру́цтва n.

2.

v.t.

1) даво́дзіць да руі́ны, руйнава́ць; разбура́ць; глумі́ць

2) даво́дзіць да гале́чы, да банкру́цтва

3.

v.i.

руйнава́цца, банкрутава́ць