Verbum

dull

[dʌl]

1.

adj.

1) тупы́

a dull knife — тупы́ нож

2) невыра́зны, паме́рклы, няя́ркі, цьмя́ны; хма́рны, пахму́рны, прыглу́шаны

a dull sound — прыглу́шаны гук

dull-yellow — цьмя́на-жо́ўты

3) тупы́ (ро́зум), дурны́

4) слабы́ (зрок, слых)

5) ну́дны; гнятлі́вы, неціка́вы; прыгне́чаны, су́мны

2.

v.t.

тупі́ць

3.

v.i.

тупі́цца, ступля́цца

quiet

[ˈkwaɪət]

1.

adj.

1) ці́хі, ціхі́, ціхе́нькі, паво́льны

а) a quiet river — ці́хая рака́

б) quiet footsteps — ці́хія кро́кі

2) ці́хі, маўклі́вы (пра чалаве́ка)

3) спако́йны; даліка́тны, сьці́плы

a quiet mind — спако́йныя ду́мкі

quiet manners — даліка́тныя мане́ры

4) спако́йны, няя́ркі

quiet colors — спако́йныя ко́леры

2.

v.t.

1) супако́йваць

The mother quieted her frightened child — Ма́ці супако́іла сваё спало́ханае дзіця́

2) суніма́ць (напр. ад пла́чу)

3.

v.i.

супако́йвацца; суніма́цца; сьці́швацца; прыціха́ць (пра го́ман)

4.

n.

цішыня́ f.; супако́й -ю m.

•

- quiet down